Heyecan, merak, tereddüt, sıkıntı, korku... Her duygudan birazda olsa hissediyordu, Sylvia. Nedeni belliydi. Böyle bir ziyareti ne bekliyordu, ne de buluşacağı kişiyi uzun zamandır görmüştü. İlginç, diye geçirdi içinden ve buluşacakları yerin kapısına tutundu. Tanıdık bir mekândı burası, öğrencilik yıllarında gizli buluşmalara tanık olan, gençliğinde, yani şimdi bile zaman buldukça geldiği, kopamadığı bir yerdi. Domuz Kafa... Bazen içkileri gerçekten kötü olabiliyordu; ama buranın size verdiği tat, içkinin kötülüğünü alıp götürüyordu. Artık büyüdüğüne göre, göz önünde bir yerde oturmaktansa, kuytu bir köşeye geçip oturdu. Burada ne çok garson görmüştü ama? Kaç kere sahibinin değiştiğine şahit olmuştu bu dükkânın. Ne çok anısı olmuştu ve bugün burada ne konuşulacaktı? Buraya gelebilmek gerçekten zor olmuştu, Sylvia için. Çalışmalarından bir ara bulmak, kendine vakit ayırmak, Domuz Kafa'ya gelip birkaç kadeh bir şey içmek, ne kadar zordu? Sıkışık plânı yaptırıyordu bunları ona. Aslında görüşeceği kişi, onun için önemli olmasa gelmezdi de. Ama Juliette, yan, nam-ı değer profesörü, onu görmek istemişti. Sylvia'nın kalbinde apayrı bir yere sahipti bu bayan. Ve her zaman öyle kalacaktı. Şu anki konumu onunla bağlantılı değil miydi? Onu ziyaret etmediği için, hayırsız bir öğrenci olmamış mıydı? Aklındaki sorular, yapması gerekene karar vermesine engel oluyordu. Bu nedenle, ziyaretçisi gelene kadar, kafasını dağıtmak adına bir viski almaya karar verdi. " Ateş viskisi. " Bu yakıcı sıvının içerdiklerini, vücuduna vereceği zararları ve yararları biliyordu. Kafayı büyülü sıvılarla bozmuş, genç ve güzel bir bayandı ne de olsa. Yan masa da boş boş oturan bir çift geri zekâlı, ağzı sulanmış bir şekilde Syl'i izliyordu mesela, ve şurada, en köşede oturan karanlık gözler, düzgün fiziği üzerinde kaç kere gidip gelmişti. Bundan rahatsız olması gerekirdi aslında; ama değildi, kendine neredeyse hiç bakmadığı hâlde arzulanan biri olmak, tatmin edilmeye muhtaç egosunda kıpırtılara yol açıyordu. Gülümsedi, masaya bırakılan büyük kadehi kavradı, ağzına götürmek için biraz bekledi. Sıvının rengi bile cezbediciydi, eğer şansı varsa, bugün tadı da güzel olurdu. Gülümsedi, viskiden büyük bir yudum aldı. Şanslı gününde olmalıydı ki, viski ağzında nahoş bir tat bırakarak, boğazına ulaştı. Burada hafif bir yanmaya sebep olarak, midesine doğru ilerken, Sylvia ikinci yudumu almak için sabırsızlanıyordu. Bunu kendine verilmiş bir hediye gibi görüyordu, kısa bir mola ya da tatil... Koca bir yudum daha alarak, artık sıkıldığı; ama çaresi olmayan ' bekleme ' işlemini gerçekleştirmeye devam etti. Belki de fazla erken gelmişti. Juliette geç kalacak türden biri değildi.
Konu: Geçmişten Gelen Ziyaretçi 
Cuma Ağus. 07, 2009 3:09 pm